Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Frater et T. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Ea possunt paria non esse. Duo Reges: constructio interrete. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;
Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Certe non potest.
An potest cupiditas finiri? Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Torquatus, is qui consul cum Cn. Quid de Pythagora? Immo alio genere; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;
Constituto autem illo, de quo ante diximus, quod honestum esset, id esse solum bonum, intellegi necesse est pluris id, quod honestum sit, aestimandum esse quam illa media, quae ex eo comparentur.
Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per se sit tantum inchoata. Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem.